มดน้อย

ยามบ่ายภายใต้แสงแดดที่แสนอบอุ่น ขณะที่มดแดงเดินเรียงแถวสีแดงเถือกเป็นทางอยู่นั้น
เจ้าออมมดแดงน้อย ก็ถามพ่อของตัวเองขึ้นมาว่า..
"พ่อคับ.. นี่เรากำลังจะเดินไปไหนกันคับ?"
"ไม่รู้สิออม" พ่อพูด "เราก็แค่เดินตามๆเขาไป"

มดน้อยออมยังคงสงสัย จึงตะโกนถามมดข้างหน้าว่า "น้าๆ !! น้ากำลังจะเดินไปไหนหรอคับ?"
"ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน" น้าคนข้างหน้าตอบ "ก็แค่เดินตามๆเขาไปแค่นั้นแหละ"

"แล้วพี่ล่ะ กำลังจะไปไหนหรอคับ?" มดน้อยออม หันไปถามพี่มดขี้เมาที่เดินตามมาด้านหลัง
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน" มดหนุ่มที่เดินตามมาพูด "ก็เดินตามตูดเอ็งกับอาเจ็กมาเนี่ยแหละ"

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีมดแก่เดินแบกขนมเค๊กก้อนโตสวนทางมา..มดน้อยออมจึงถามไปว่า
"คุณตาๆ ไปไหนมาหรอคับ?"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน" มดแก่ตอบ "ก็แค่เดินๆตามเขาไป แล้วก็ไปเจอเค๊กก้อนยักษ์ ฉันเลยกินซะพุงกางเลย"
"โหว!!.. แล้วคุณตาจะแบกเค๊กไปไหนหรอคับ เค๊กดูน่ากินจังเลยนะคับ"
มดน้อยออมพูดพร้อมมองไปยังเค๊กที่มดแก่แบกอยู่ด้วยแววตาเป็นประกาย
"อ้อ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน" มดแก่ตอบ "เห็นเขาทำกัน ก็เลยทำตามๆเขาไปน่ะ หลานเดินเลยไปอีกไม่ไกลหรอกเดี๋ยวก็ได้กินแล้ว"
"ครับผม" มดน้อยออมรับคำ "แล้วนี่คุณตากำลังจะเดินไปไหนต่อหรอคับ"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน" มดแก่ตอบ "ก็เดินตามๆเขาไปน่ะนะ ไปละ โชคดีนะหลานเอ้ย.."

หลังจากนั้นมดน้อยออมกับพ่อก็เดินต่อไป สวนทางกับมดแก่แบกเค๊กมากมายหลายร้อยตัว
จนกระทั่งแถวที่เดินอยู่ถูกเปลี่ยนทิศทางเป็นเดิน U-Turn โดยไม่รู้ตัว..
มดน้อยออมก็พูดขึ้นว่า
"พ่อครับ ผมว่าเราควรจะถึงแล้วนะคับ ผมได้กลิ่นเหมือนขนมเค๊กอยู่ใกล้ๆนี้เอง แล้วนี่เรากำลังจะเดินไปไหนกันล่ะพ่อ.."
พ่อออกอาการรำคาญ แล้วกล่าวว่า
"เจ้านี่ช่างวุ่นวายเสียจริง คงไม่มีมดตัวไหนในรังจะสงสัยอะไรเช่นเจ้า เราก็เดินตามๆเขาไปเถอะเดี๋ยวก็ถึงเอง.."